Zomer 2023: langs het water naar de kunst

 vervolg van dag 3

Dag 4: woensdag 16 augustus

Vandaag was alweer mijn laatste volledige dag in Edinburgh! Omdat ik gisteren zoveel had gewandeld, was ik eerst van plan het nu rustiger aan te doen. Ik was echter vroeg wakker dus besloot rond acht uur weer op pad te gaan. Ik wandelde weer richting Princess Street en sloeg daar aan het begin linksaf New Town in, een sjieke, ruim opgezette buurt. Ik liep verder door en kwam in de Gloucester Lane terecht, een smalle straat met kleine woningen, allemaal in een donkere, zandstenen kleur. De lange straat liep halverwege steeds steiler omlaag. Aan het einde kon je linksaf over de brug Stockbridge, een oud stadje opgeslokt door Edinburgh, zien liggen.

Stockbridge, Water of Leith, Dean Village en moderne kunst

Dean Village

Het was rustig in Stockbridge; er stond een kerkje, er waren enkele winkeltjes, maar verder leek het me vooral een woonwijk van waaruit men naar het centrum van Edinburgh ging om te werken. Ik wandelde naar de brug van Stockbridge en zag daar tussen de dichte begroeiing de rivier Water of Leith. Naast de brug kon je omlaag naar de wandelroute langs het water. Ik volgde het pad stroomopwaarts. De rivier was bescheiden van formaat, maar stroomde volgens mij behoorlijk krachtig. Tussen de begroeiing vergat je even dat je in een grote stad was. Af en toe kwamen er hardlopers en mensen met hun hond voorbij. Langs het pad stonden enkele klassieke bouwwerken, zoals St. Bernard's Well, dat met zijn pilaren deed denken aan de monumenten op Calton Hill. Na een kwartiertje kwam ik weer in de bewoonde wereld terecht bij de Bell's Brae Bridge, van waaraf ik uitkeek op het prachtige Dean Village, waar oude huizen in zandstenen, witte en gele kleuren de rivieroevers versierden. Ten westen van dit stadsdorpje vervolgde ik het wandelpad langs de rivier onder een grote brug door totdat ik bij een hoge trap aan de zijkant van het pad kwam.

Eenmaal naar boven geklommen liep ik door een sjieke straat met grote herenhuizen over de grote, stenen brug die ik eerder gezien had richting de National Galleries of Modern Art. Dit museum bestaat uit twee grote landhuizen, Modern 1 en Modern 2, aan weerszijden van Belford Road. Het museum is gratis te bezoeken. Ik bezocht eerst het gebouw Modern 1; vóór het museum is een beeldentuin aangelegd. Binnen is een ruime caféruimte, waar ik een een kop koffie dronk. Ik bekeek de kunst in alle ruimtes in beide gebouwen: veel schilderijen en een aantal beelden uit met name de twintigste eeuw en enkele kleine exposities van hedendaagse kunstenaars. Wat ik ervan vond? Af en toe interessant en inspirerend, maar ook complex en ontoegankelijk. De moderne kunstenaar maakt het ons niet gemakkelijk!

New Town en de laatste ronde

Het was alweer lunchtijd. Ik wandelde rustig terug langs Princess Street om daar weer in het park te lunchen. De lucht was betrokken, maar het bleef droog. 's Middags verkende ik New Town, waar ik 's ochtends ook al even langsgelopen was. Deze buurt werd tegen het einde van de achttiende eeuw gebouwd om de bevolkingsgroei van de stad aan te kunnen en het centrum te ontlasten. De straten zijn recht en breed en worden doorkruist door groene pleinen en parken. De huizen zijn sjiek en ruim. Rondom George Street zijn de duurdere winkels en restaurantjes te vinden. Aan het einde van de straat ligt het St. Andrew Square, een groen plein met in het midden het Melville Monument: een hoge zuil met een beeld van viscount Melville, een achttiende-eeuwse staatsman. De zuil doet me denken aan het soortgelijke monument op Trafalgar Square in Londen.

De hal van de Scottish
National Portrait Gallery

Ik liep verder door naar de Scottish National Portrait Gallery, een groot, Victoriaans museum. De hal heeft wat weg van het Rijksmuseum en is versierd met afbeeldingen van bekende Schotten. De zalen hangen vol met portretkunst van bekende en onbekenden Schotten uit alle eeuwen, zowel schilderijen als foto's. Intens is een groot, donker doek, genaamd Three Oncologists, van waaruit de drie artsen de toeschouwer grimmig aankijken. Ik moest hard lachen om het vrolijke schilderij van Sean Connery door John Bellamy. Honderden gezichten verder maakte ik nog een rondje langs de parken van Queen Street. Omdat ik daar zo gauw geen vrij bankje kon ontwaren besloot ik weer naar Princess Street Gardens te gaan. Het was er gezellig druk. Ook hier geen vrij bankje - dan maar even in het gras ontspannen! Het uitzicht op Edinburgh Castle blijft de moeite waard. Na een uurtje maakte ik nog één wandeling langs het centrum: de steile Cockburn Street en Victoria Street en de Grassmarket. Even denk ik eraan om nog naar de haven van Leith te gaan, maar ik heb vandaag wel genoeg gezien.

Op de terugweg naar mijn hotel stopte ik bij een hotel-restaurant dat ik elke dag in het voorbijgaan al gespot had: The Huxley, niet al te duur en met een redelijk menu. De gastheer was zeer vriendelijk en schonk een enorm grote bel witte wijn in. De hamburger die ik besteld had was een beetje droog maar het toetje, een chocolate sundae sorbet, maakte alles weer goed: wat een gigantisch ding! Tegen zonsondergang wandelde ik nog even door de wijk West End, waar een grote negentiende-eeuwse kathedraal stond en de huizen rond ovalen pleinen waren gedrapeerd. Het was alweer tijd om mijn koffer in te pakken...

vervolg: dag 5 (slot)