Lissabon: deel 1

Nu het jaar ten einde loopt, is het weer tijd voor een terugblik op de reizen die ik dit jaar gemaakt heb. Aan het begin van het jaar had ik nog geen idee waar ik naartoe zou gaan; gelukkig kreeg ik al snel ideeën. Laat ik beginnen met een verslag van mijn reis naar Lissabon in april.

zondag 13 april: heenreis

Na een voorspoedige vlucht van bijna drie uur langs de westkust van Europa kom ik in Lissabon aan. Tijdens het dalen zie ik de lange Vasco da Gama-brug over de Taag. Het vliegveld komt wat chaotisch over; de ruimte bij de bagagebanden is krap en het duurt even voor de bagage arriveert. De metro is vlakbij. Met een navegante-kaart kan ik reizen met de metro, tram en plaatselijke trein. De stoelen in de metro lijken met kurk bekleed.

Ik stap uit bij een brede weg aan de oostkant van het centrum tegen de wijk Alfama aan, waar veel huizen bekleed met tegeltjes staan. De buurt oogt wat sjofel. Enkele zijstraten verder, die overigens zeer steil waren, staat mijn hotel, klein en gastvrij, met ruimte om zelf te koken. Van de receptioniste kreeg ik een glas mimosa als welkom. Ze gaf me meteen een kaart van Lissabon met tips. Ik ging nog even naar buiten om eten te kopen; merkbaar goedkoper dan bij ons. Morgen maar eens zien in wat voor plaats ik terecht ben gekomen.

maandag 14 april: Alfama, São Jorge, Baixa, Chiado.

Uitzicht op Lissabon vanaf de Miradouro
da Senhora do Monte (eigen foto)

's Ochtends uitgebreid ontbeten in het hotel; de kok maakte een broodje met ei en ik kreeg ook nog yoghurt met fruit erbij. Daarna op pad. Ik ga op zoek naar de Miradouro da Senhora do Monte, het hoogste uitkijkpunt van Lissabon. Het is niet ver lopen, maar de route bevat veel steile straten en enorm lange trappen. Ook langs deze trappen bevinden zich woningen... ik vraag mij af hoe deze bewoners hun spullen verhuizen. Enkele trappen verder klim ik boven de daken van de meeste huizen uit. De Miradouro bevindt zich naast een kapel. Je ziet inderdaad de hele stad. Heuvels vol met huizen in gele en roze pastelkleuren en vele kerken. Links de heuvel met het kasteel van São Jorge. In de verte stroomt de Taag en zie ik de rode brug. Ik rust even uit en daal daarna weer enkele trappen af.

Ik wandel door de smalle straten van de oude wijk Alfama, die de aardbeving van 1755 grotendeels overleefd heeft. Ook hier veel pastelkleuren en betegelde gevels. De wijk heeft een oude, volkse uitstraling zoals je die in Napels zou verwachten, al is het echte rauwe er wel vanaf. Veel kleine winkeltjes en eethuisjes waar je voor een tientje een hele maaltijd kunt krijgen.

Een pauw op het kasteel van São Jorge
(eigen foto)

Eerst bezoek ik het kasteel van São Jorge. De straten rondom de kasteelheuvel zijn een doolhof, en het is een hele zoektocht naar de ingang. Zo rond half elf staat er al een grote rij. Gelukkig heb ik reeds vooraf een kaartje gekocht en kan ik om de rij heen naar de poortjes om deze te scannen. Het kasteel is in feite een ruïne waarbinnen niet heel veel bewaard is gebleven; je kunt er over de muren heen wandelen en een museumpje bezoeken. Op de muren wappert de Portugese vlag. Ook hier een mooi uitzicht over Lissabon. Ik hoor vreemde geluiden in de binnenplaats die van pauwen afkomstig blijken te zijn. De mannetjes pronken met hun staarten.

Ik pauzeer bij een eettentje aan de rand van Alfama, tegenover het roze Fado-museum, en vervolg mijn weg langs de Taag richting het Praça do Comércio. Bij het uitzichtpunt Miradouro de Santa Luzia bloeien de beroemde paarse bloemen nog niet. Eerst nog langs de oude kathedraal, de Sé de Lisboa, waar ook Sint-Vincent ligt. Bijzonder dat deze kerk nog bewaard is gebleven. Eenmaal buiten regent het plots flink; ook hier zitten we aan de Atlantische kust. Even schuilen maar. Langs de betegelde gevels valt het Casa dos Picos op, dat piramidevormige tegels als gevelbekleding heeft. Wanneer ik bij het Praça do Comércio aankom regent het opnieuw flink. Over de Taag zie ik laaghangende bewolking en mist. Het grote plein, omringd door pastelgele gebouwen met zuilengalerijen vol winkeltjes, is vrijwel leeg. Ik kom er later wel weer terug als het droger is.

Ik wandel langs de zuilengalerij onder de bekende klokpoort de Rua Augusta in. Dit is de wijk Baixa de Lisboa, ontworpen door de markies de Pombal bij de herbouw van de stad na de grote aardbeving van 1755. Een raster van straten met veel winkeltjes. Bij de bakkerijk Mandragei haal ik een paar Pasteis de Nata. Deze warme gebakjes zijn krokant en gevuld met een custard-achtig goedje. Lekker voor een keertje, al zijn de pasteis kleiner dan ik dacht en lijkt me de vulling wat veel in verhouding tot de korst. Aan de rand van Baixa zie ik de opmerkelijke lift van Santa Justa, ontworpen door Eiffel. Hiermee kun je naar de hogere wijken toe. Deze sla ik voor nu over, want het is er aan de drukke kant. Een paar steile straten verder kom ik ook in de hoge wijk Chiado. Hier bezoek ik het Museu Arqueológico do Carmo, waar vroeger het klooster van de Karmelieten zat. Na de aardbeving van 1755 verloor het gebouw zijn dak, maar de vele bogen zijn blijven staan. Een bijzondere aanblik. Binnen zijn enkele ruimtes gevuld met archeologische vondsten.

Het karmelietenklooster (Carmo)
(eigen foto)

Verderop ligt het stationsplein Rossio, belegd met een golvend mozaïek. Ik zie een voetbalwinkel met een levensechte Ronaldo voor het raam. Helaas is hij er zelf niet. In een visrestaurant ernaast kruipen de kreeften langs de etalage. Ik ga nog langs de jezuïetenkerk, de Igreja de São Roque, sober van buiten en uitbundig van binnen. Uit luidsprekers klinkt gezang. Even zitten, want ik heb vandaag wel genoeg gewandeld over alle steile heuvels en trappen! Weer terug langs Rossio richting de Dominicaanse kerk. Op het pleintje voor de kerk staat een herinneringsplaat ter gedachtenis aan de grootschalige moord op de joden van Lissabon in 1506. De Dominicaanse kerk (Igreja de São Domingos de Lisboa) is halverwege de twintigste eeuw uitgebrand. De zwartgeblakerde pilaren met het naderhand aangebrachte sobere, rode stucwerk geven de kerk een heftige uitstraling.

Het zonnetje breekt toch door en ik besluit het Praça do Comercio nogmaals te bezoeken; de pastelgele gebouwen komen nu veel beter tot hun recht. Daarna weer terug naar het hotel om te koken.

wordt vervolgd

Zomer 2024. 11: Terug naar huis

 Vervolg van Dag 10

woensdag 4 september

Het is alweer mijn laatste dag in de Verenigde Staten. Ik haal wat laatste boodschappen en check halverwege de ochtend uit bij het hotel. Ik ga nog één keer naar de Mall, waar ik lunch. Vervolgens stap ik op de metro richting Dulles International Airport. Het is een ritje van zeker drie kwartier naar de buitenranden van Washington.

Terugvlucht

Op de terminal is het heel rustig. Een reiziger checkt een gigantische hond in, die in een kooi zit. Bij de gates zie ik vluchten naar allerlei plaatsen binnen de VS, Latijns-Amerika en richting Europa. Buiten mijn gate zie ik de glimmende blauwe kop van het KLM-toestel al klaarstaan.

Aan boord. Het is voor mijn gevoel toch altijd wat krap, maar zo is het nu eenmaal. De schermen zijn van het oude type, met knopjes in de stoelleuning. De passagier naast mij, een Duitser, is vrij zenuwachtig. Hij ontsmet het tafeltje voor hem grondig en slaat steeds kruisjes. Van mij mag het allemaal. Wanneer wordt omgeroepen dat er redelijk wat lege stoelen zijn en je elders kunt zitten doet hij dit meteen; ik zit anders toch maar in de weg bij het gangpad.

Ditmaal vlieg ik 's nachts. De lichten gaan een paar uur uit; ik probeer wat te slapen, maar eenvoudig is dit niet. Tegen de ochtend komen de stewardessen langs met ontbijt en koffie. Na de controle op Schiphol keer ik naar huis met de trein. Wat rijdt hij soepel en stil!

Zo, dat heb ik toch maar weer beleefd allemaal! De Verenigde Staten, Boston, New York en Washington. Het is goed om er even uit te zijn in een andere omgeving, je zintuigen aan het werk te zetten, nieuwe indrukken op te doen: dierbare herinneringen die ik meeneem.

Zomer 2024. 10. Veteranen en spionnen

Vervolg van: Dag 9

Dag 10: dinsdag 3 september

Arlington

Arlington Cemetery

Vandaag ga ik op pad met de metro van Washington. De haltes onder de grond zijn ruim opgezet. Bij de gigantische automaat haal ik een SmarTrip card. Samen met de forenzen op weg naar hun werk rij ik langs onder meer de halte van het Pentagon. Ik stap uit bij Arlington Cemetery.

Op de begraafplaats van Arlington liggen vele veteranen en hun families begraven. Ook een aantal presidenten vinden er hun laatste rustplaats. Bij de ingang staan beveiligers. In het welkomstgebouw staan enkele vitrines met verhalen over de begraafplaats en enkele artefacten zoals blaasinstrumenten die tijdens belangrijke begrafenissen gebruikt zijn. Nog altijd is de begraafplaats in gebruik. Ik zie enkele bezoekers netjes gekleed voor een ceremonie.

Ik loop het indrukwekkende terrein op. De vele heuvels zijn bezaaid met zachtwitte stenen. Het is stil. Wegens werkzaamheden kom ik niet langs het graf van JFK. Bij de tombe van de onbekende soldaat is een wisseling van de wacht gaande. Vanaf een balkon kijk ik uit op de graven en zie ik Washington in de verte liggen.

Georgetown

Straatje in Georgetown

Terug naar de metro. Ik stap uit bij de George Washington University, waar studenten zich al klaarmaken voor de dag. Ik wandel langs Pennsylvania Avenue NW over Rock Creek heen, een zijstroompje van de Potomac rivier. Hier ligt Georgetown, een rijk stadje tegen Washington aan. Rondom M Street NW veel kleine winkeltjes. Het doet me wat denken aan de Fred in Den Haag. Langs de straat staat het Old Stone House, dat uit de achttiende eeuw stamt. Ik sla af en klim de zijstraat in richting Dumbarton House, een oud landhuis, dat echter achter hoge tuinmuren en bosschages ligt. De buurt is een mix van typische Amerikaanse houten en bakstenen huizen. De straten zijn groen en ogen welvarend. Ik keer terug naar de hoofdstraat. In de verte stroomt de Potomac.

Ambassades en spionnen

Ik wandel de M Street op terug richting Washington en kom langs Dupont Circle. De buurt noemt men hip, maar in de ochtend nog heel stil. Overal zie ik ambassades. Bij de Safeway haal ik lunch. Vervolgens keer ik terug naar de Mall. Een eekhoorn is heel nieuwsgierig naar de muffin die ik tevoorschijn haal. Hij klimt zelfs het bankje op. Hoewel het niet mag geef ik hem een kruimel. Het is niet genoeg voor hem: hij blijft vragen om meer! Ik ga toch maar ergens anders zitten.

In de middag bezoek ik het International Spy Museum, waar ik een tijdslot voor geboekt had. Het museum richt zich op de geschiedenis van spionage. In de vitrines levensverhalen van spionnen in binnen- en buitenland. Er liggen telefoons, pruiken en plaksnorren, valse paspoorten, cryptografie en gadgets om bijvoorbeeld sloten mee te kunnen openen. Er worden verhalen verteld over het belang van spionage bij de nationale inlichtingendiensten. Tijdens het bezoek kun je meedoen met een interactief spel, waarbij je zelf een geheime identiteit en missie krijgt. Het spel kun je op de verschillende schermen in alle zalen uitvoeren. Heel succesvol was ik daar overigens niet in. Tot slot heeft het museum een winkeltje met veel boeken over spionage. Een bijzondere ervaring!

Ik heb opnieuw zin een pizza en ga weer naar 90 Second Pizza. Nu kies ik voor de Napolitaanse pizza met extra veel olijven. Opnieuw genieten!

Vervolg: Dag 11

Zomer 2024: 9. Monumenten en musea

Vervolg van: Dag 8

Dag 9: maandag 2 september

Dichtbij het Witte Huis

Verkenning van de Mall

Het centrale gedeelte van Washington wordt gevormd door de Mall, een grote groene vlakte waaromheen alle belangrijke musea, monumenten en overheidsgebouwen zitten. Na het hotelontbijt ga ik op pad om de Mall te verkennen.

Allereerst kom ik langs de straatzijde van het Witte Huis. De vlag wappert. Overal staan hekken en beveiligers. Je komt er niet zomaar dichtbij. Voor wie echt wil kun je met een rondleiding mee; dan moet je wel ruim van te voren contact opnemen met een senator. Misschien een volgende keer. Ik vraag me af of Biden al aan het werk is. Door de hele buurt staan overheidsgebouwen in dezelfde klassieke stijl. Ik loop om de tuin van het Witte Huis heen richting de Mall.

Bij de Constitution Gardens kom ik langs het Vietnam-monument, waarop de namen van de gevallenen in de Vietnamoorlog staan. Aan het hoofd van de Mall staat het Lincoln Monument, dat momenteel deels verbouwd wordt. Het lijkt wel een tempel uit de oudheid. Binnen zit een gigantische, marmeren Lincoln. In de muren staan Lincolns redevoeringen gegraveerd. Weer naar buiten kijk ik uit op de Lincoln Memorial Reflecting Pool, het langwerpige basin waar in de jaren '60 onder meer Martin Luther King langsliep met zijn gevolg. Ik kijk uit op het Washington Monument en helemaal in de verte zie ik het Capitool. Rechts van het basin ligt het Korea-monument, met ook hier de namen van de gevallenen, beelden van militairen en in de muur de zin gebeiteld: "Freedom is not free". Het World War II Monument is het grootst. Rondom een vijver is een grote halve boog gebouwd met per staat een grote pilaar, versierd met kransen en vogels. Er lijkt later vandaag een herdenking plaats te vinden. Langs de rand van het monument zitten enkele veteranen klaar voor een gesprek met de bezoekers.

Washington Monument

In het midden van de Mall staat het Washington Monument, omringd door tientallen Amerikaanse vlaggen. Van dichtbij lijkt de obelisk wat plomp. Wanneer je goed kijkt zie je dat twee kleuren steen zijn gebruikt. Wie tijdig boekt kan met de lift in het monument omhoog voor uitzicht over de stad. Ik had daar geen behoefte aan omdat ik dacht dat het misschien wel heel warm zou worden. Aan de noordkant van het monument zie ik in de verte tussen de bomen de tuinzijde van het Witte Huis, met de ronde façade.

Rondom de Mall liggen vele gratis musea, grotendeels behorend tot het Smithsonian erfgoed. Ook hier geldt de regel om géén eten van buiten mee te nemen. Ik bezoek het Amerian History Museum, waar veel aspecten van de de geschiedenis van het land worden behandeld: de koloniale tijd, het stemrecht, de showbizz en de Amerikaanse eetcultuur. Ik lunch er in de buffetruimte. Naast het museum ligt het National Museum of Natural History, dat ik voor nu oversla. Ik ga richting de National Gallery of Art, eveneens in een zeer klassieke stijl gebouwd. Hier zijn onder meer bekende werken van Rembrandt te vinden.

Ik pauzeer op een van de vele bankjes langs de Mall. Het is een rustige, zonnige middag. Ik zie veel hardlopers en bedelende eekhoorns. Vervolgens wandel ik richting het Capitool en loop eromheen. De witte koepel blinkt in de zon. Fantastisch om te zien. Naast het Capitool staat het gebouw van het hooggerechtshof. De Amerikaanse vlag wappert ook hier trots.

Het Capitool

Tijd voor pizza

Aan het einde van de middag ga ik richting de Safeway, één van de normale supermarkten in de stad. Even wat fruit halen, en een drankje. In de buurt zag ik een Chinees tentje waar ik zou kunnen eten. Zij werkten echter met een bestelscherm waar je een Amerikaans telefoonnummer in moest typen. Ja, dat ging zomaar niet! Met alle bezoekers van buiten lopen ze zo wel klandizie mis. Een paar blokken verder valt mijn oog op 90 Second Pizza. Ook hier een bestelscherm, maar zij vragen alleen om je naam. Binnen vijf minuten krijg ik een grote, verse pizza van de Italiaanse bakker. Smaakt perfect! Ik ben er blij mee.

's Avonds in het hotel nog even de TV aangezet, wat ik de hele reis nog niet gedaan had. Het nieuws op CNN stemt niet zo vrolijk. Ik zap langs enkele plaatselijke zenders en uitzendingen van college football. Daarna is het wel klaar voor vandaag. Morgen verder kijken in Washington!

Vervolg: Dag 10

Zomer 2024: 8. Zuidwaarts

 Vervolg van: Dag 7

Dag 8: zondag 1 september

Vandaag ben ik na het hotelontbijt even langs Target geweest voor een paar muffins en wat fruit (gewoon brood trof ik niet aan) voor onderweg. Ik doe het rustig aan. Nadat ik heb ingepakt en me heb uitgecheckt vertrek ik weer richting Moynihan Train Hall in Penn Station. Hier heb ik van te voren de trein van Amtrak richting Washington DC geboekt. Vandaag is het is warm en zonnig, maar ik heb lange mouwen aangedaan want de airco in de trein is nogal enthousiast!

Naar het zuiden

Washington Union Station

De treinhal is fris en schoon. Evenals in Boston wordt ongeveer tien minuten van tevoren omgeroepen dat we kunnen gaan boarden. Opnieuw zit ik bij het raam. De meeste stoelen zijn gevuld. De intercom heet ons uitgebreid welkom en de conducteur loopt langs.

Wanneer we na onze eerste stop bij Newark wegrijden zie ik een nieuwe passagier in discussie met een oudere vrouw die op zijn plek zit. Ze had er in Newark al uit gemoeten, maar was in slaap gevallen. Stoppen gaat niet meer, de volgende stop is Philadelphia, zeker drie kwartier verder. De conducteur helpt haar met het vinden van een vrije plek. "Does this happen often?" vraagt een medereiziger. Lachend antwoordt de conducteur: "Every day!". We rijden langs de buitenwijken van Philadelphia, waar je volgens mij 's avonds maar beter niet rond kunt lopen en zien de skyline van de stad. Na een stop gaan we door langs Wilmington. Links van ons stroomt de Delaware rivier. Na ongeveer twee uur rijden we over de spoorbrug over de Susquehanna langs de volgende tussenstop Baltimore, en na zo'n drie uur arriveren we in Washington DC.

Eerste indrukken van Washington DC

Het Washington Union Station is gebouwd in een klassieke, beaux-arts-achtige stijl, die bij veel andere gebouwen in de stad voorkomt. Grote, zachtwitte pilaren, bogen en plafonds. Het nieuwe Romeinse Rijk. Naast het station staat de eveneens klassieke gebouw van de Postal Service. In de verte zie ik meteen de koepel van het Capitool. Het is tegen de dertig graden. Je verkijkt je al snel op het klimaat hier; Washington DC ligt in een subtropische zone en heeft doorgaans warme, klamme zomers die ook nog in september doorgaan. Met het klamme valt het nu gelukkig mee.

Eten in de Ierse pub

De stad is aan het einde van de achttiende eeuw gesticht door George Washington zelf. De wegen lopen recht of diagonaal en worden door een duidelijk systeem van cijfers en letters aangeduid. De bebouwing is ruim opgezet in een veelal klassieke stijl. Er is weinig hoogbouw: geen gebouw mag hoger zijn dan het Washington Monument. Evenals in New York zie ik enkele verslaafden op straat, al zijn het er wel minder. De stad doet me erg zuidelijk aan, en kent een grote Afro-Amerikaanse bevolking: heel anders dan ik in Boston gezien heb.

Ik loop naar mijn hotel nabij Chinatown. Het is een schoon hotel en redelijk rustig: de piekperiode van de vakantie lijkt nu voorbij. Voor vandaag heb ik verder geen plannen gemaakt. Nadat ik mij heb opgefrist loop ik langs de Irish Channel Restaurant & Pub voor een pint en een lekker broodje pulled pork met een flinke scheut Tabasco. De tv staat op (Europees) voetbal en achter de toonbank zijn allerlei Ierse artefacten verzameld. Lekker eten hier!

Morgen verder de stad in.

Vervolg: Dag 9

Zomer 2024: 7. Naar Brooklyn en weer terug

 Vervolg van: Dag 6

Dag 7: zaterdag 31 augustus

Vandaag weer op pad in New York. Met de metro ga ik weer richting het zuiden van Manhattan en stap uit bij Chambers Street. Hier kom ik langs het stadhuis en de rechtbank van de stad. 

Over de bruggen

Aan de overkant van de weg begint de monumentale Brooklyn Bridge, voor wegverkeer, fietsers en voetgangers een essentiële verbinding tussen Manhattan en Brooklyn. Ik besluit over de brug heen te gaan. Zaterdagochtend is het nog rustig, afgezien van de vele hardlopers die ook hier actief zijn. Via de houten loopbrug boven het autoverkeer steek ik East River over. Onderweg geniet ik van het uitzicht, de veerboten in het water en kijk ik achterom naar de skyline van Manhattan. Verderop zie ik ook de Manhattan bridge liggen. De brug is knap gemaakt in de negentiende eeuw, een enorm bouwwerk. Een halfuur later kom ik in Brooklyn aan.

Brooklyn Bridge en Manhattan
vanuit Brooklyn

Ik wandel naar het wijkje DUMBO (Down Under the Manhattan Bridge Overpass) en voeg me bij de andere bezoekers voor het iconische uitzicht op Manhattan Bridge tussen de bakstenen gebouwen, waar je onder de juiste hoek ook nog het Empire State Building tussendoor ziet stralen. Tussen de Brooklyn en Manhattan Bridges is een kiezelstrand met stenen treden waar ik even ontspan en naar Manhattan en East River kijk. Het is er nog rustig.

Even later maak ik een wandeling richting Fulton Street, één van de winkelstraten in Brooklyn. Ook hier slapen de mensen nog uit. Ik zie enkele groepjes Orthodoxe Joden, herkenbaar aan hun hoeden en vlechtjes. Brooklyn kent één van de grootste Joodse gemeenschappen in de wereld. Verderop zie ik twee stevige, Afro-Amerikaanse vrouwen die met elkaar ruziën; één van hen heeft flink de pest in. Ze scheldt op voorbijgangers en op het rode stoplicht.

Ongetwijfeld is er veel meer te beleven in Brooklyn, maar ik besluit weer naar Manhattan terug te gaan, nu wandelend over de Manhattan Bridge. Deze brug heeft een veel meer 'urban' karakter. Om de paar minuten snelt een metro voorbij. Vanaf de brug heb ik uitzicht over Chinatown, de wijk waar de brug op uitkomt.

Chinatown en East Village

Ik waan me in Azië; ik zie alleen maar Chinezen, hoe is het mogelijk in deze stad! Veel kleine winkeltjes en restaurantjes, met kleurrijke etalages. Op straat is er een continue markt aan de gang, waarbij mij onbekende producten zoals Aziatische peren en onduidelijke vissen tentoongesteld staan. Het is er een drukte van belang. In een stadsparkje zitten allemaal oudere Chinezen met elkaar te kwebbelen.

Typische appartementen in East Village

Pas vele huizenblokken later zie ik weer winkeltjes die niet Chinees zijn. Ik wandel richting East Village. Dit was eind negentiende eeuw een echte immigrantenwijk, met mensen uit allerlei delen van Europa. Tegenwoordig wonen er redelijk gewone mensen en kent de wijk ook heel wat creatieve inwoners. De wijk heeft een wat afgebladderde uitstraling. Ik zie veel appartementen met de typische metalen trapjes langs de zijkant.

Op East Houston Street is het een drukte van belang bij Katz' Delicatessen, de oude Joodse zaak waar je pastrami kunt halen. Ik wandel verder naar Yonah Schimmel, die ook joodse deegwaren (knishes) verkoopt. Het winkeltje is enorm klein en heeft een wellicht toeristisch bedoelde ambachtelijke uitstraling. De bakker wijst me wat nors op het menu ("sweet; savoury"). Ik bestel een warme knish met kaas en jalapeño.

Vervolgens wandel ik verder door East Village. East River Park is niet goed bereikbaar wegens werkzaamheden. In de wijk zelf kom ik door Tompkins Square Park, voor mijn gevoel wat te 'urban' om rustig te gaan zitten. Ik kom langs nog meer woningen met metalen trapjes. Ik laat East Village achter me en eet mijn knish op Union Square.

Union Square en het MoMA

Aan Union Square ligt een vestiging van Barnes & Noble, de bekende boekenwinkel. Verdiepingen vol met boeken over allerlei onderwerpen; ook thema's die we in Europa wat minder vaak tegenkomen, zoals Amerikaanse geschiedenis en politiek en personal finance. Het blijft voor nu bij kijken. Ik loop nog even door naar Trader Joe's voor een verfrissend drankje en ga weer naar Madison Park om even niets te doen.

Met de metro vervolg ik mijn weg richting 53rd Street, waar ik het Museum of Modern Art bezoek. Ik zie er veel bekende werken van Picasso, Monet, Chagall, Matisse, Kandinsky, en de soepblikken van Warhol. Ook Van Goghs 'Sterrennacht' hangt hier. Wat zijn sommige doeken groot in het echt! Ik merk dat ik de kunstwerken uit het latere gedeelte van de twintigste eeuw lastiger vind om te duiden. Zou dat aan mij liggen of aan de kunst?

Na afloop keer ik terug naar mijn hotel om voor de laatste keer te koken. Morgen staat er weer een reis op de planning.

Vervolg: Dag 8

Zomer 2024: 6. Glazen vloeren en kunstenaars

 Vervolg van Dag 5

Dag 6: vrijdag 30 augustus

Een nieuwe dag in New York. Net als gisteren is het wat bewolkt. Vandaag hebben ze een soort hamburgers bij het hotelontbijt. Niet al te laat ga ik de straat weer op, want ik heb een volle dagplanning met allerlei tijdsloten.

De lucht in

Uitzicht op Manhattan vanaf
SUMMIT One Vanderbilt

Om negen uur meld ik mij bij het SUMMIT One Vanderbilt-gebouw, naast Grand Terminal op de 42nd street. Hier is enkele jaren terug een nieuw uitkijkplatform op de stad gebouwd. New York kent meerdere uitkijkpunten. Ik koos voor deze, onder meer vanwege de plek in Manhattan: het uitzichtspunt in het One WTC is me te ver van Midtown af, van de Edge hoef ik niet af te klimmen en wanneer je het Empire State Building beklimt, dan zie je dit gebouw uiteraard niet meer. De Top of the Rock had ik ook kunnen kiezen, maar One Vanderbilt zag er heel bijzonder uit.

Binnen staat al een lange rij. We krijgen hoezen om onze schoenen heen en gaan per groepje de lift in. De binnenkant van de lift is bekleed met spiegels en het is donker. Terwijl we omhoog gaan worden we welkom geheten en schijnen lampen in allerlei kleuren; Amerikanen weten wel hoe je een show op moet zetten! De nummers van de verdiepingen flitsen in willekeurige volgorde voorbij. Binnen twee minuten zijn we boven aangekomen, zo rond de negentigste verdieping. Een grote spiegelende ruimte met glazen vloeren schijnt ons tegemoet. Het is aan te raden om een zonnebril op te zetten. Door grote ramen aan alle vier de kanten kijken we uit op Manhattan. Wat een uitzicht! Naar het zuiden toe zie ik het Empire State Building in volle glorie, in de verte het One WTC en het Vrijheidsbeeld. Ik kijk in het oosten neer op het Chrysler Building en de bruggen richting Brooklyn. In het noorden zien we Central Park liggen. Ongelooflijk wat de mensheid hier gebouwd heeft!

We komen door enkele ruimten met spiegelende kunstwerken. Een kleine zaal is gevuld met zilverkleurige, helium ballonnen. Iedereen wordt er blij van en gooit de ballonnen naar elkaar door. Af en toe knapt er eentje. Ook de volwassenen raken enthousiast. In de lucht komt het kind in ons weer naar boven! Even verderop zie ik de serre uitstulpen boven Madison Avenue. Ik ga op de glazen vloer staan en zie direct beneden me het verkeer gaan, de voetgangers niet groter dan mieren. Leuk om te doen! Er is nog een extra verdieping met uitzicht, en voor wie het leuk vind kun je er ook nog borrelen. Ik ga weer helemaal naar beneden om de stad verder te verkennen.

Midtown East en Central Park

Trump Tower

Op richting Central Park. Langs 5th Avenue woonden traditioneel de rijkeren van de stad. Ook hier grote warenhuizen, zoals Sacks, versierd met tientallen Amerikaanse vlaggen. Daarnaast St. Patrick's Cathedral. Ik sla af richting het gebouwencomplex dat samen het Rockefeller Center vormt. De torens hebben een vrij sobere stijl. Op het pleintje tussen de gebouwen horeca voor de liefhebber. Rondom staan enkele beelden in een typische Art Deco-stijl. Ik loop 53rd Street door en steek de brede Park Avenue over; meerdere bekende wolkenkrabbers staan hier, zoals het wat degelijke Seagram Building en het Lipstick Building. Terug op 5th Avenue kom ik langs de goed beveiligde Trump Tower en de Apple Store. Daarna wandel ik zo Central Park in.

Het is rustig in het park, ook al recreëren er veel mensen. Er lopen eekhoorns rond en af en toe hoor ik een kraai, die hoger klinkt dan de Europese variant. Ik beklim de Umpire Rock en ga daarna op zoek naar een vrij bankje voor de lunch. Veel mensen hier doen aan hardlopen. Ik vraag me af of ze hier in de buurt wonen; goedkoop zal het in ieder geval niet zijn. Op Zillow kom ik huizen tegen aan Central Park die zeker 10.000 per maand moeten kosten. Na de lunch wandel ik door het park richting het Metropolitan Museum of Art.

Kunstwerken

Solomon R. Guggenheim-
museum

Het Metropolitan Museum of Art is één van de grootste musea in de Verenigde Staten en in de wereld. Er is enorm veel te zien. Ik bezoek onder meer de collectie Egyptische voorwerpen, Amerikaanse kunst, zeventiende-eeuwse Nederlandse meesters, bekende impressionisten en ook Pollock en Rothko. Het is teveel om op te noemen, wat een rijke verzameling! Ik ben er een paar uur mee zoet. Het museum zelf heeft ook een mooie, klassieke architectuur. Nadat ik genoeg gezien heb ga ik weer verder Central Park in. Ik bezoek nog het meer in het midden, het Jacqueline Kennedy reservoir, en begeef me dan richting het Guggenheim museum, ontworpen door Frank Lloyd Wright. Het cilindrische gebouw bestaat uit een continue helling rondom een centrale hal, waaromheen de zalen liggen. De collectie bestaat voor een groot deel uit late negentiende-eeuwse en vroeg-twintigste-eeuwse werken, zoals Gauguin, Klee, Cézanne en Picasso. De tijdelijke expositie rondom de hal was van een moderne activistische kunstenaar, die mij een zwaar gemoed leek te hebben.

Het liep alweer tegen het einde van de dag. Wat heb ik weer een hoop gezien! Ik ging nog even langs de supermarkt voor wat avondeten. Bij de Whole Foods in de buurt vond ik zo gauw niets, alleen ingewikkeld organisch spul; dan toch maar weer naar Trader Joe's. Morgen weer een dag in deze bijzondere stad.

Vervolg: Dag 7