Zomer 2024: 2. Tocht door Boston

 vervolg van Dag 1

Dag 2: maandag 26 augustus

Vanwege het tijdsverschil (zes uur) was ik half zes al wakker. Rond zevenen ging ik op pad richting het centrale park, de Boston Common. Op straat veel kantoormensen op weg naar hun werk. Boston oogt welvarend en hoogopgeleid. Ik ontbeet bij Thinking Cup aan Tremont Street, waar ze allerlei broodjes met ei en spek, cakejes en koffie serveerden. De Amerikaanse klanten waren allen heel enthousiast ("Thanks so much!"). 

Freedom Trail

In de Boston Common begint de Freedom Trail, een pad door het centrum van Boston waarbij de geschiedenis van de stad en in het bijzonder de revolutie tegen de Engelsen in de late 18e eeuw centraal staan. Het pad volg je eenvoudig langs een lijn rode bakstenen over de stoep. In het park springen veel eekhoorns rond, loerend of ik soms ontbijt bij me heb. Het pad loopt naar Beacon Street, waar een monument voor de burgeroorlog is opgericht. Aan de andere kant staat de Massachusetts State House, in klassieke stijl met een gouden koepel, waar de gouverneur zetelt.

Old South Meeting House

Ik loop verder langs Park Street Church, een achttiende-eeuws kerkje dat, tegen de geest van de revolutie in, vrolijk met Westminsterslag de uren slaat. Achter het kerkje liggen meerdere begraafplaatsen uit de koloniale tijd. Bij het oude stadhuis staat een beeld van Benjamin Franklin. Verderop staat het Old South Meeting House, één van de vele historische plekken uit de tijd van de revolutie. Het is een apart gezicht, het kerkachtige gebouwtje tussen de hoge glazen wolkenkrabbers. Hetzelfde geldt voor het Old State House, waar in 1776 de Declaration of Independence werd voorgelezen.

Eenmaal de Congress Street overgestoken kom ik bij de historische markt, tegenover de Faneuil Hall, de Quincy Market. De vele eetkraampjes met onder andere pizzapunten en de befaamde lobster rolls zijn dan nog niet geopend. De oude, inmiddels overkapte, snelweg overgestoken, kom ik in North End, het oudste gedeelte van de stad, waar in de negentiende eeuw veel Italianen zijn gaan wonen. Overal kun je pasta en pizza krijgen. De appartementen hebben een typische stijl met rode bakstenen en groene erkers. In het oudste nog bestaande houten huis van de stad woonde Paul Revere, die de Amerikanen waarschuwde dat de Engelse legers eraan kwamen. Hij deed dit m.b.v. een lichtsignaal vanuit de Old North Church, even verderop. Ik herinner me een aflevering van Futurama waar dit mis gaat en Amerika Engels blijft.

De Freedom Trail loopt verder langs de zeventiende-eeuwse Copps Hill burial ground, waar veel graven met afbeeldingen van schedels staan. Ik vervolg het pad langs de brug over de Charles River. Aan de noordzijde een oud havengebied, met industriële loodsen en verderop het oude schip de US Constitution. Voor de liefhebber kun je het pad nog vervolgen naar een beklimbare obelisk, het Bunker Hill Monument, maar hier liet ik het bij, want het was al best wel warm.

Middagwandeling

Typische appartementen in Boston

Ik pauzeerde bij een Whole Foods supermarkt, dat wat wegheeft van de Ekoplaza. Veel organisch eten voor de liefhebber. De Freedom Trail had ik sneller afgelegd dan gedacht: tijd voor een vrije middag. Ik besloot over de Charles River Esplanade te wandelen, het park langs de rivier. De Bostoners komen hier vaak om te hardlopen. Een oase van rust in de stad. Bij de Harvard Bridge ga ik de stad weer in richting Fenway Park. Hier zou het stadion van de Red Sox moeten liggen, al loop ik hier op de een of andere manier straal voorbij. Terug oostwaarts kom ik langs het Museum of Fine Arts, de North Eastern University en het Prudential winkelcentrum. Hier veel etalages van bekende merken. Ik ga er ook even langs de wc; in de Verenigde Staten zijn overal openbare wc's en watertappunten. Heel fijn als voor als je de hele dag buiten bent, al zitten er enorme spleten tussen de deuren.

Tegen het einde van de middag bezoek ik de wijk Back Bay, een dure wijk waar veel expats lijken te wonen. Ook zie ik huizen van studentenverenigingen met Griekse letters. Het doet me wat denken aan New Town in Edinburgh. Ik haal nog wat fruit bij Trader Joe's aan Boylston Street, een wat meer standaard supermarkt dan Whole Foods, en rust even uit aan de Commonwealth Avenue. Veel mensen laten er hun hond uit.

Mexicaans

Eenmaal weer opgefrist in het hotel ga ik langs een Mexicaans restaurant in de buurt, Cósmica. Even ontspannen met een wit wijntje. Ik bestel tamales, een op maïs gebaseerd gerecht met volgens mij wat vis, bonen, groente en een mint-achtig sausje, als een pakketje in een bananenblad samengevouwen. Lekker hoor, al was het een vrij kleine portie. De serveerster was vriendelijk en kwam vaak langs om te vragen of het allemaal naar wens was. Hoewel ik haar een fooi meende te geven, gaf ze volgens mij al het wisselgeld weer terug... spraakverwarring denk ik. Nou ja, volgende keer beter.

Morgen naar meer bijzondere plekken in en rondom Boston!

Vervolg: Dag 3