vervolg van dag 1
Dag 2: maandag 14 augustus
Ik was alweer vroeg aangekleed om ontbijt te halen, want naast een mand fruit en koffie op de kamer had mijn hotel geen ontbijtruimte. Bij een Marks & Spencer to-go op het station haalde ik wat druiven en een pak uitermate boterige croissants. Het was redelijk zonnig, af en toe een wolkje en zou rond de 18 graden worden. Perfect weer om de stad te verkennen. Ik liep langs de Grassmarket, waar verschillende pubs met namen als The Last Drop zijn gevestigd. Vandaaruit verkende ik de zuidkant van het centrum, waar onder meer gebouwen van de universiteit staan. Ook hier is de bouwstijl sober, met overal grauwe stenen. In een parkje zag ik een grijze eekhoorn.
Musea en een hondje
 |
| Een kiltmaker op Grassmarket |
Toen het richting half tien liep had ik al hele stukken gewandeld. Ik besloot om naar het National Museum of Scotland te gaan. Het grote gebouw barstte van de artefacten uit de geschiedenis van het land, van stoommachines tot het gekloonde schaap Dolly. In één van de hallen stond een groot klok-kunstwerk. De binnengalerij van het museum is licht, industrieel en doet Victoriaans aan. Ik besloot er na mijn ochtendwandeling even te pauzeren met een kop koffie.
Vlakbij het museum liggen de kerk en de begraafplaats van de Greyfriars, waar het nu nog zou spoken. Op de oude begraafplaats liggen veel mensen met bekende Schotse namen. Voor de kerk ligt de terriër Bobby begraven. Dit hondje werd bekend omdat hij jarenlang het graf van zijn baasje bewaakt had.
Ik haalde een broodje bij Sainsbury's en ging weer terug naar de Grassmarket. Onderweg kwam ik veel deelnemers tegen van het Fringe festival die folders uitdeelden voor hun shows (veel alternatief toneel, muziek of cabaret). Op de hoek met Victoria Street speelde een bagpiper in kilt. Verderop zat een winkel waar ze kilts verkochten. Ik besloot er maar geen te halen. Victoria Street zelf is een kromme, steile straat met gevels in vrolijke kleuren en vanwege de festivalperiode hingen er ook veel vlaggetjes en slingers.
Edinburgh Castle
Na de lunch vervolgde ik mijn pad richting Edinburgh Castle, het grote kasteel op de rots midden in de stad. De toegangsweg omhoog naar het kasteel wordt gevormd door de Royal Mile en loopt via de Lawn Market en Castle Hill over in de Esplanade, het voorportaal van de burcht. Hier stond een grote tribune opgesteld vanwege de jaarlijkse militaire taptoe. Bij de ingang van het kasteel liet ik mijn toegangsticket scannen en kocht ik een boekje over het kasteel. De tickets werken met tijdsloten en kun je het beste ruim van tevoren boeken. Ter plekke kopen is vaak niet meer mogelijk. Omdat de 4G verbinding er niet heel sterk is raad ik aan de tickets te downloaden of te printen zodat je ze zonder problemen tevoorschijn kunt halen.
 |
| De rots met Edinburgh Castle vanuit het zuiden |
Boven op de burcht ligt het ommuurde Crown Square, met het Scottish National War Memorial, een indrukwekkende hal ter ere van de gevallenen uit met name de Eerste Wereldoorlog, het koninklijk paleis en de ruimte waar de Schotse kroonjuwelen liggen. Het was druk, dus ik besloot snel om in de rij te staan. Er stonden er ook veel Amerikanen te wachten; één van hen in kilt, zichtbaar trots op zijn Schotse wortels. Binnen zag ik de kroon, de scepter en wereldbol, een zwaard en de Stone of Destiny, een grote grijze steen die al bijna duizend jaar gebruikt wordt bij de kroning van de nieuwe koningen. Ook bij Charles' kroning was de steen onder zijn troon geplaatst.
Heel bijzonder; als je van geschiedenis en kastelen houdt zeker een aanrader om te bezoeken!
De beste haggis
 |
| Cockburn Street. Rechts de Arcade bar, met de "best haggis in town" |
Tegen het einde van de middag verkende ik nog het bovenste gedeelte van de Royal Mile. Ook hier veel alternatieve musici en straatcabaretiers. Ik ging in de St. Giles-kathedraal zitten om even te rusten. Vervolgens liep ik weer langs Victoria Street, waar een bruisende sfeer hing van mensen die aan de borrel gingen. Verderop lag Cockburn Street, een enorm kromme, steile straat vol met winkeltjes en terrasjes en een Harry Potter-winkel. Schrijfster J.K. Rowling liet zich sterk inspireren door Edinburgh: de steile winkelstraten doen denken aan de Diagon Alley (Wegisweg) en het kasteel aan Hogwarts (Zweinstein). Veel Potter-namen vind je ook op de Greyfriars begraafplaats (Riddle, McGonagall). Het café waar Rowling vaak kwam ligt ook in de buurt, maar was vanwege een recente brand niet geopend. Ik kwam langs de Arcade Bar Haggis & Whisky House dat ik eerder gegoogeld had; naar eigen zeggen serveren zij de beste haggis van de stad. Ze werken niet met reserveringen, je kunt er zo naar binnen als je er zin in hebt. Wel zag het er druk uit, dus ik liep eerst nog even verder. Toen het rustiger leek, waagde ik een poging. Binnen zat een groepje Amerikanen aan de whisky. Ik bestelde de haggis in whiskysaus en een pint met ale. De haggis, gekruid orgaanvlees, had wat weg van gehakt en lag op een bedje van aardappel, omringd door de saus, al viel de whiskysmaak wat weg in de jus. Prima eten na een lange dag, al blijft het natuurlijk wel de Britse keuken... na afloop besloot ik dan ook een whisky te nemen. De ober gaf me een menu waarop honderden whiskysoorten stonden, die me niet zoveel zeiden. Achter de bar lagen alle flessen klaar. De ober zag dat ik er niet uitkwam en raadde zelf een soort aan, Dalwhinnie als ik het me goed herinner. Prima hoor! Tegen zonsondergang keerde ik terug naar het hotel. Mijn eerste volle dag in Edinburgh zat erop.
vervolg: dag 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten